Een jaar geleden…

Afgelopen zaterdag (21 mei) was het alweer een jaar geleden dat Bart en ik (toch nog onverwachts) afscheid moesten nemen van Desje.
Een jaar waarin Bart en ik, met vallen en opstaan, veel hebben bijgeleerd en waarin we heel vaak aan Desje gedacht hebben.

De eerste weken zonder haar vielen niet mee. Langzaamaan krabbelden we op en gingen Bart en ik elkaar steeds beter begrijpen.

In november (afgelopen jaar) verscheen Kiki in onze levens.
Kiki was zwaar verwaarloosd en totaal in zichzelf gekeerd. Bart vond haar direct helemaal leuk en nam haar op sleeptouw. Inmiddels zijn we allemaal vrienden voor het leven.

Bart wordt langzaam volwassen, Kiki is helemaal opgebloeid, ik probeer het zooitje in het gareel te houden en Desje volgt ons op de voet. Ze heeft waarschijnlijk de grootste lol om al onze avonturen!

Volg de avonturen van Bart en Kiki via de onderstaande links:
Baby Bartje
Ik ben Kiki

Een paardenmens is niet meer…

Morgen is de crematie van Co. Nu zal velen de naam Co niet zo heel veel zeggen, maar Co was (samen met haar man Piet) degene die mij besmet heeft met het Fjordenvirus.

Als heel klein meisje werd ik voorgesteld aan Kea de Fjord en toen ik eenmaal fatsoenlijk op de fiets kon blijven zitten, zat ik elk vrij uurtje tussen de Fjorden van Co en Piet!

Het rijden hoefde voor mij niet zo. Ik vond het poetsen, verzorgen, tuigen onderhouden en gewoon bij de paardjes zijn al heel bijzonder.
Co vond echter dat rijden er toch echt bij hoorde en zo kreeg ik de beginselen van de onafhankelijke zit, zachte handen en stille benen aangeleerd.
Ook leerde ik respectvol voor paard en natuur te zijn, moest ik de belangrijkste paardentermen kennen en kon ik de letters van de bak dromen (Ans Koopt Een Heel Circus Met Blauwe Fazanten – en in het midden zit de X…).

Piet leerde me een paard voor de wagen te spannen en liet me ook zien hoe je kaarsrecht met paard en wagen door het dorp en het bos kunt rijden. 😉
Ook mocht ik tijdens Koninginnedag mee ringsteken, alleen hing die ring altijd veel te hoog!

Kortom het was een heerlijke kindertijd!

Tot mijn 18e heb ik met veel plezier tussen de Fjorden en bij Co en Piet in Groenekan rondgerend. Hierna begon de studietijd en werden de paarden wat minder bezocht.

Tot ik in 2007 Desje tegenkwam en in 2013 Bart kocht! 🙂

In onze (kinder)ogen was alleskunner Co onsterfelijk. Dit bleek uiteindelijk (weliswaar op 89-jarige leeftijd) niet zo te zijn.

Co (en Piet uiteraard ook); bedankt voor alles!

Wie weten komen jullie Desje, Camin, Kea en Raden wel tegen en wordt het daarboven een dolle Fjordenboel!

Camin en Kea, ongeveer 1985

Over the rainbowbridge…

Somewhere over the rainbow, blue birds fly…

De harten van Bartje en mij zijn gebroken. Op donderdagavond, 21 mei 2015, om 21.30 uur hebben we “the love of our lifes” over de regenboogbrug moeten laten gaan.
De laatste paar dagen werd duidelijk dat het lichaam van Desje niet meer wilde. Het lopen ging steeds moeilijker, ze at minder en viel af.

We hebben samen gevochten en gestreden om de strijd tegen de Cushing/PPID en de hoefkanker te winnen. Helaas is ons dat uiteindelijk niet gelukt.
Op dinsdag, 19 mei 2015, hebben we dan ook de zware beslissing moeten nemen om Desje te laten gaan, zodat ze pijnvrij over de altijd groene weides kan galopperen en eeuwigdurend sappige grassprietjes kan eten.

Desje, je was “the love of my life”, mijn allergrootste vriendin en je hebt me zoveel geleerd. We hebben, bijna acht jaar lang, gelachen, gehuild en we konden samen de hele wereld aan.
Nu moeten Bartje en ik alleen verder. Dat gaat niet meevallen!

Desje, we missen je, maar weten dat je nu rust hebt en hopen dat we ooit weer allemaal bij elkaar zijn.

Iedereen die ons gesteund, geholpen en in ons geloofd heeft al die jaren: superbedankt!

Acupunctuur en EFT…

De afgelopen week heeft Destiny twee controle-behandelingen ondergaan: 1 acupunctuurbehandeling en 1 EFT-behandeling.

Op de dag van de acupunctuurbehandeling had ze zich met Bartje ietwat misdragen op de wei en had ze zich verstapt. Hierdoor liep ze, helaas, weer wat moeilijker. (De hoefsmid is een dag later haar rechtervoet komen inspecteren, maar het bleek toch echt om een spierverrekking te gaan).
De acupuncturist vond haar conditie verbeterd en kon geen grote blokkades meer vinden. Over twee weken volgt er een nieuwe behandeling.

Een paar dagen later staat er een EFT-behandeling op het programma. Deze behandeling is in de wei uitgevoerd.

Des was, voordat ze ziek werd, redelijk “dominant”. Ze wilde altijd het gras waar mijn voeten op stonden. Er werd dan een poging gedaan om mij om te duwen of, als dit niet werkte, werd er een hoef bovenop mijn voet geparkeerd.
Inmiddels heb ik veel bijgeleerd en laat ik mij niet meer van mijn stukje gras afduwen. Ook heeft Des dit “spelletje” al lang niet meer laten zien, tot afgelopen zaterdag…
De EFT-coach stond dicht bij Des om de behandeling uit te voeren. Vanuit mijn ooghoek zie ik de neus van Des richting de rug van de coach gaan. En ja hoor, de eerste duw was een feit. Na enig moment zie ik een twinkeling in de ogen van Des verschijnen. Ik vertel de coach om toch maar even een stap achteruit te doen. Dit was net op tijd, want op bijna hetzelfde moment zet Des haar rechtervoorvoet op de plek waar net nog de laars van de coach stond…
Ik lach stiekem en Desje lacht met me mee. Desje voelt zich goed!!!

Uit de behandeling blijkt ook dat ze lekker in haar vel zit en zelf geen hinderlijke last blijkt te hebben van haar rechtervoorvoet. Wel heeft ze “last” van mijn overbezorgdheid m.b.t. haar gezondheid (en dan specifiek haar hoeven).

De behandeling levert dus huiswerk voor mij op, maar mijn focus op haar voetjes loslaten is nog niet zo makkelijk!

Wordt vervolgd…

Korte update welness-Desje…

Deze week heeft Destiny, voor het eerst, een drukpunten/acupunctuurbehandeling ondergaan.
Ze reageerde er erg goed op. Direct na de behandeling was er al een positieve verandering te zien. Net of ze meer energie had en nog lekkerder in haar vel zat.
Het lopen leek ook iets beter te gaan (zeker niet slechter).
De dagen na de behandeling was er geen terugval te bespeuren en was er eigenlijk alleen nog maar meer verbetering te zien. Haar oude eigenwijzigheid en opstandigheid zijn weer helemaal terug… 😉

Volgende week volgt er een tweede behandeling. Wordt dus vervolgd…

Noodzakelijke welness voor Des…

De afgelopen week is Destiny goed onder handen genomen.
Helaas ging het ineens weer bergafwaarts met haar rechtervoorvoet. Uiteindelijk bleek dat het gat in de voet van buiten naar binnen aan het dichtgroeien was. Hierdoor ontstond er een kleine holle ruimte in haar voetje, waar zich vuiligheid in nestelde. Dit drukte enorm en hierdoor kon Des haast niet meer lopen.
De hoef is, direct na deze constatering, iets opengesneden. Alle vuiligheid droop meteen naar buiten en Desje kon weer wat beter lopen.

Ook bleek er weer een stukje hoef door de hoefkanker aangetast te zijn. Alle dagelijkse schoonmaakrituelen werden weer opgevoerd en hiermee hopen we de hoefkanker definitief uit te drijven of in ieder geval goed onder controle te houden. Het frustrerende is namelijk dat de overige 3 hoeven in een perfecte conditie verkeren…

Om Des en mij te ondersteunen zijn een aantal lieve mensen bereid om (bijna geheel kosteloos) een aantal behandelmethodes op Des los te laten.
Zo heeft ze een aantal Reiki-behandelingen, EFT-behandelingen en een sportmassage ondergaan.
Ze geniet er zichtbaar van en lijkt er duidelijk baat bij te hebben.
Ook ondersteunen we haar met homeopathie: duivelsklauw, gember, brandnetel, biergist, appelazijn en glucosamine.
Daarnaast blijft ze uiteraard onder strenge controle van dierenarts en hoefsmid en dienen we haar dagelijks een halve tablet Prascend (Pergolide) toe.

Aankomende week krijgt ze ook (voor de eerste keer) een acupunctuurbehandeling. En ook deze keer is iemand zo met ons begaan dat het kosteloos gebeurt.

We zijn benieuwd of ook dit haar gaat helpen.

Wordt vervolgd…

Vrijheidsdressuur…

Helaas blijft de rechtervoorvoet van Destiny nog voor wat problemen zorgen. Er zit nog 1 kleine plek straalkanker. Hierdoor is ze enigszins beperkt in haar mobiliteit.
Om haar mentaal sterk te houden en te zorgen dat ze plezier blijft beleven, zijn we samen met vrijheidsdressuur begonnen.
Nu hoor ik iedereen denken: “dressuur, met een kreupel paard?”.
Om deze (voor)oordelen, hopelijk, weg te nemen, leg ik eerst – in het kort – uit wat vrijheidsdressuur inhoudt.

Vrijheidsdressuur staat voor het aanleren van verschillende oefeningen, zonder enige vorm van dwang, maar vanuit een positieve gedragstraining. Hierbij wordt het juiste gedrag van het paard gemotiveerd door een beloning. Bij een Fjord werkt niets beter dan… eten! Wordt het juiste gedrag getoond dan krijgt ze een brokje, snoepje, stukje wortel of appel en moedig ik haar ook met mijn stem en lichaamstaal aan. Als je daar toch niet enthousiast van wordt… 🙂

Onder vrijheidsdressuur vallen een groot aantal oefeningen, zoals het steigeren op commando, liggen, buigen, tellen, apporteren, zitten, Spaanse pas enz.
Deze oefeningen vallen onder de term vrijheidsdressuur omdat de paarden meestal niet met een teugel of longeerlijn onder controle gehouden worden.
Uiteraard worden deze oefeningen langzaam opgebouwd. Wij leren tenslotte ook niet in 5 minuten lopen of fietsen.

De basis voor vrijheidsdressuur is grondwerk. Hierbij worden al bepaalde principes en oefeningen aangeleerd (zonder voedselbeloning) en zo is er al een band tussen paard en ruiter/trainer gesmeed.

De vrijheidsdressuur wordt ook vaak gebruikt om paarden met een blessure bezig te houden. Ideaal voor Desje dus! Zeker gezien het feit dat ze ook al flink aan de weg aan het timmeren was binnen het grondwerk.

Na een aantal sessies vrijheidsdressuur heb ik weer een zeer ondeugende en alerte Des terug. Nu het voetje nog, maar ook dit komt goed! 🙂

Ons rustbaken…

… dat is Destiny voor Bart en mij!

Bart en ik zijn al ruim een jaar met de Parelli (grondwerk) lessen bezig. Op zich gaat het heel goed en maken we sprongetjes voorwaarts. Echter, we doen ook wel eens een paar stapjes terug.
Al langere tijd vroeg ik me af waar dat aankon liggen. Tot afgelopen week: ik mocht gaan lessen met een paardje dat op Parelli, level 3, loopt.
Het bleek een zeer rustig en intelligent paard te zijn.
Het eerste kwartier was ik mijn energieke, stuiterende zelf en lukte de oefeningen niet heel erg goed.
Na de eerste 15 minuten spiegelde ik heel langzaam het rustige en kalme gedrag van mijn viervoetige instructeur en… de oefeningen gingen (bijna) vloeiend.

Bij het analyseren van deze les bleek dat Bart (ook zeer energiek en levenslustig) en ik elkaars energie spiegelen en versterken. Hierdoor ontstaat er een soort van ADHD-orkaan, waardoor ik (en Bart zeer waarschijnlijk ook) de structuur, rode draad en logica van alle oefeningen kwijtraak.

Kortom, chaos!

Rust blijkt dus – voor ons – hét toverwoord.
Gelukkig hebben we hier ons rustbaken Destiny voor. Zij blijft, over het algemeen, onder alle omstandigheden rustig, kalm en koelbloedig en behoedt Bart en mij voor een nog
grotere chaos.🙂

Voor de kenners: Bart is leftbrain extrovert (o.a. energiek, voorwaarts, snelle reacties)  en Destiny leftbrain introvert (o.a. kalm, afwachtend).
De beide “leftbrainies” zijn wel dominant, braaf, zelfverzekerd en tolerant. Ze zijn dus eigenlijk allebei echte Fjorden en uitdagingen… 🙂

De weg naar herstel…

De laatste paar weken doet Destiny het hartstikke goed!
Haar hoeven zijn (voor haar doen) in topconditie en haar energie is niet te stuiten.
Spelen en wandelen zijn weer haar meest favoriete bezigheden en ook wordt er wat af geknuffeld en gestoeid met Bartje en mij.

Afgelopen weekend heeft ze zelfs een paar rondjes gelopen met haar kleine vriendjes op haar rug. 

Het eerste rondje ging nog voorzichtig, maar bij het tweede rondje maakte ze zich alweer groot, sterk en werden haar passen steeds krachtiger. Ze genoot er zichtbaar van (en wij dan dus ook). 🙂

Kortom: Destiny is back!

De komende tijd hopen we nog veel meer van deze goede berichten te kunnen delen en iedereen bij te praten over haar fantastische vooruitgang in de weg naar herstel!

Energie en kracht…

Een tijd geleden heeft Destiny een EFT-behandeling ondergaan.
Uiteraard wilde ik graag weten hoe dit werkt en of ik dit ook zou kunnen. Dus… heb ik meneer Google allerlei vragen gesteld, ben me gaan inlezen en heb met de kennis van de, al eerder gevolgde, cursus Paardenmassage de stoute schoenen aangetrokken.

Al meer dan een week masseer ik Desje dagelijks.  Ik masseer haar rechterschouder, haar nek, haar rug en uiteindelijk (heel voorzichtig) het atlasgewricht. Ze vindt het heerlijk en lijkt er baat bij te hebben.

Door me op haar en haar klachten te focussen (en geloof me focussen en concentreren is niet mijn sterkste kant) hoop ik kracht en energie aan haar door te geven.
Tijdens de laatste paar massages zag ik duidelijke reacties (kauwen, gapen en subtiele spierbewegingen).

Binnenkort krijg ik nog een EFT-sessie en wie weet kan ik daarna nog meer bij / met Desje (en Bartje) bereiken.